1 Corinthiaid

Pennod 13

¹ Os dw i'n siarad ieithoedd dieithr neu hyd yn oed iaith angylion, heb gariad dw i'n ddim byd ond jar metel swnllyd neu symbal yn diasbedain. ² Efallai fod gen i'r ddawn i broffwydo, a'r gallu i blymio'r dirgelion dyfnaf — neu'r wybodaeth i esbonio popeth! Efallai fod gen i ddigon o ffydd i ‘symud mynyddoedd’^Croes — ond heb gariad dw i'n dda i ddim. ³ Efallai mod i'n fodlon rhannu'r cwbl sydd gen i gyda'r tlodion, neu hyd yn oed yn fodlon marw dros y ffydd ^Ref — ond heb gariad, dw i'n ennill dim. ⁴ Mae cariad yn amyneddgar. Mae cariad yn garedig. Dydy cariad ddim yn cenfigennu, ddim yn brolio'i hun, nac yn llawn ohono'i hun. ⁵ Dydy cariad ddim yn gwneud pethau anweddus, nag yn mynnu ei ffordd ei hun drwy'r adeg. Dydy e ddim yn digio a phwdu, ac mae'n fodlon anghofio pan mae rhywun wedi gwneud cam. ⁶ Dydy cariad ddim yn mwynhau gweld drygioni — beth sy'n ei wneud e'n llawen ydy'r gwir. ⁷ Mae cariad bob amser yn amddiffyn; mae bob amser yn credu; bob amser yn gobeithio; bob amser yn dal ati. ⁸ Fydd cariad byth yn chwalu. Bydd proffwydoliaethau'n dod i ben; y tafodau sy'n siarad ieithoedd dieithr yn tewi; a fydd dim angen geiriau o wybodaeth. ⁹ Wedi'r cwbl, ychydig dyn ni'n ei wybod a dydy'n proffwydo ni ddim yn dweud popeth chwaith. ¹⁰ Pan fydd beth sy'n gyflawn ac yn berffaith yn dod yn derfynol, bydd y doniau sydd ond yn rhoi rhyw gipolwg bach i ni yn cael eu hysgubo o'r neilltu. ¹¹ Pan oeddwn i'n blentyn, roeddwn i'n siarad iaith plentyn, yn meddwl fel plentyn, a deall plentyn oedd gen i. Ond ers i mi dyfu'n oedolyn dw i wedi stopio ymddwyn fel plentyn. ¹² A dyna sut mae hi — dyn ni ond yn gweld adlewyrchiad ar hyn o bryd (fel edrych mewn drych metel); ond byddwn yn dod wyneb yn wyneb^Croes maes o law. Ychydig iawn dyn ni'n ei wybod ar hyn o bryd; ond bydda i'n cael gwybod y cwbl bryd hynny, yn union fel y mae Duw yn gwybod y cwbl amdana i. ¹³ Ar hyn o bryd mae gynnoch chi dri peth sy'n aros: ffydd, gobaith a chariad. Ond y mwya ohonyn nhw ydy cariad.

I'r pen