Eseia

ESEIA 16

¹ Anfon oen oddi wrth lywodraethwr y wlad,

o Sela yn yr anialwch i Fynydd Seion hardd:

² “Mae merched Moab wrth rydau Arnon,

fel adar wedi'u tarfu a'u gyrru o'r nyth.

³ Rhowch gyngor! Gwnewch benderfyniad!

Rhowch gysgod i ni rhag y gelyn,

fel oerni'r nos rhwng gwres dau ddydd.

Cuddiwch ein ffoaduriaid!

Peidiwch bradychu'r rhai sy'n ffoi.

⁴ Rhowch loches i ffoaduriaid Moab;

cuddiwch nhw rhag y gelyn sy'n dinistrio.”

Pan fydd yr un creulon wedi diflannu

a'r ysbeilio wedi dod i ben,

a'r gormeswyr wedi diflannu o'r tir,

⁵ bydd brenin dibynadwy yn cael ei orseddu –

un o deulu Dafydd.

Bydd yn teyrnasu'n ffyddlon,

bydd yn frwd dros gyfiawnder

ac yn hybu tegwch.

⁶ “Dŷn ni wedi clywed am falchder Moab –

mae ei phobl mor falch –

yn snobyddlyd, yn brolio ac mor haerllug,

ond mae ei brolio hi'n wag.”^Croes

⁷ Felly, mae Moab yn udo;

mae pawb yn Moab yn udo!

Mae'r rhai a anafwyd yn griddfan

am deisennau ffrwyth melys Cir-chareseth.

⁸ Mae'r ffrwyth ar gaeau teras Cheshbon

a gwinllannoedd Sibma wedi gwywo.

Mae'r rhai sy'n rheoli'r cenhedloedd

wedi torri eu gwinwydd gorau.

Roedden nhw'n cyrraedd hyd at Iaser,

ac yn ymestyn i'r anialwch;

roedd eu brigau wedi ymledu

ac yn cyrraedd at y môr.

⁹ Felly dw i'n wylo gyda Iaser dros winwydd Sibma.

Gwlychaf di â'm dagrau, Cheshbon ac Elealê,

am fod y gweiddi llawen am ffrwythau aeddfed

dy gynhaeaf wedi dod i ben.

¹⁰ Mae'r miri a'r hwyl wedi'i ysgubo i ffwrdd o'r gerddi.

Does dim canu na sŵn dathlu i'w glywed yn y gwinllannoedd.

Does neb yn sathru'r grawnwin i'r cafnau –

mae'r bwrlwm wedi tewi.

¹¹ Felly mae fy mol yn murmur dros Moab fel tannau telyn,

a'r cwbl sydd yno i dros Cir-chareseth.

¹² Pan mae pobl Moab yn mynd at yr allor leol,

ac yn gweddïo'n daer yn y cysegr,

fydd dim byd yn tycio.

I'r pen