Eseia

Hafan

Hen Destament

Testament Newydd

ESEIA 38

Heseceia'n cael ei daro'n wael, a bron yn marw

(2 Brenhinoedd 20:1-11; 2 Cronicl 32:24-26)

¹ Tua'r adeg yna roedd Heseceia'n sâl. Roedd yn ddifrifol wael, a bu bron iddo farw. Daeth y proffwyd Eseia fab Amos ato a dweud wrtho, “Dyma mae'r ARGLWYDD yn ei ddweud: rho drefn ar dy bethau, achos ti'n mynd i farw; fyddi di ddim yn gwella.” ² Ond dyma Heseceia yn troi at y wal ac yn gweddïo, ³ “O ARGLWYDD, plîs cofia sut dw i wedi byw yn hollol ffyddlon i ti. Dw i bob amser wedi gwneud beth oedd yn dy blesio di.” Roedd yn beichio crio.

⁴ Yna dyma'r ARGLWYDD yn rhoi neges i Eseia: ⁵ “Dos yn ôl i ddweud wrth Heseceia: ‘Dyma mae'r ARGLWYDD yn ei ddweud (Duw Dafydd dy dad): “Dw i wedi gwrando ar dy weddi di, ac wedi gweld dy ddagrau di. Dw i'n mynd i roi un deg pump mlynedd arall i ti. ⁶ Dw i'n mynd i dy achub di a'r ddinas yma o afael brenin Asyria. Bydda i'n amddiffyn y ddinas yma. ⁷ A dyma'r arwydd mae'r ARGLWYDD yn ei roi i ti i brofi y bydd e'n gwneud beth mae e wedi'i addo: ⁸ Edrych! Dw i'n mynd i wneud i'r cysgod sydd wedi disgyn ar risiau Ahas fynd yn ôl i fyny ddeg gris.”’” Yna dyma gysgod yr haul yn codi oddi ar ddeg o'r grisiau yr oedd eisoes wedi disgyn arnyn nhw.

⁹ Dyma ysgrifennodd Heseceia, brenin Jwda, ar ôl iddo wella o'i salwch:

¹⁰ “Meddyliais,

‘Dw i'n mynd i farw, a minnau'n ddim ond canol oed.

Dw i wedi cael fy anfon drwy giatiau Annwn ^Ref

am weddill fy nyddiau.’

¹¹ Meddyliais:

‘Ga i byth weld yr ARGLWYDD

yn y bywyd hwn eto,

nac edrych ar y ddynoliaeth

fel y rhai sydd wedi peidio â bod.’

¹² Mae fy mywyd wedi'i gymryd oddi arna i

a'i symud fel pabell bugail.

Roedd fy mywyd wedi ei rolio i fyny fel lliain

wedi'i dorri i ffwrdd o'r wŷdd.

Rhwng y bore a'r nos byddet wedi rhoi diwedd arna i.

¹³ Yn y bore, roedd fel petai llew yn malu fy esgyrn i gyd.

Rhwng y bore a'r nos byddet wedi rhoi diwedd arna i.

¹⁴ Dw i'n trydar fel gwennol neu durtur,

ac yn cŵan fel colomen,

wrth i'm llygaid blinedig fethu edrych i fyny.

‘Fy ARGLWYDD, dw i'n cael fy llethu!

Achub fi!’

¹⁵ Beth alla i ei ddweud?

Dwedodd wrtho i beth fyddai'n ei wneud,

a dyna wnaeth e!

Roedd rhaid i mi gerdded yn ofalus

am fod fy enaid mor chwerw.

¹⁶ Mae fy arglwydd wedi fy nghuddio,

ac mae bywyd yn fy nghalon eto.

Mae'r ARGLWYDD wedi rhoi gorffwys i mi.

‘Rwyt ti'n fy iacháu ac wedi fy nghadw'n fyw.’

¹⁷ Yn wir, roedd yr holl chwerwder yma

yn lles i mi:

‘Ceraist fi, a'm hachub o bwll difodiant,

a thaflu fy holl bechodau tu ôl i ti.’

¹⁸ ‘Dydy'r rhai sydd yn Annwn ^Ref ddim yn diolch i ti,

a dydy'r rhai sydd wedi marw ddim yn dy foli di.

Dydy'r rhai sydd wedi disgyn i'r pwll

ddim yn gobeithio yn dy ffyddlondeb di.

¹⁹ Y rhai byw, dim ond y rhai byw

sy'n gallu diolch i ti fel dw i'n gwneud heddiw.

Mae tad yn dweud wrth ei blant

am dy ffyddlondeb di:

²⁰ mae'r ARGLWYDD wedi'n hachub ni!

Gadewch i ni ganu offerynnau cerdd

yn nheml yr ARGLWYDD

weddill ein bywydau!’”

²¹ Roedd Eseia wedi dweud, “Ewch i nôl bar o ffigys wedi'u gwasgu a'i roi ar y chwydd sydd wedi casglu, a bydd yn gwella.” ²² Roedd Heseceia wedi gofyn, “Pa arwydd ga i y bydda i'n mynd i fyny i deml yr ARGLWYDD eto?”

I'r pen

Safle Llawn

Hawlfraint © Gobaith i Gymru 2025, ar ran y Golygydd (golygydd@beibl.net) Elusen Gofrestredig Rhif: 1078107 Diogelir pob hawl.

Mae'r project yn cael ei noddi eleni gan roddion gwirfoddol unigolion ac eglwysi,
Dylunio gan Mike Leach Creative. Gwesteir gan Zanity