Eseia

ESEIA 42

Gwas yr ARGLWYDD

¹ Dyma fy ngwas, yr un dw i'n ei gynnal,

yr un dw i wedi'i ddewis ac sydd wrth fy modd i!

Rhof fy ysbryd iddo,

a bydd yn dysgu cyfiawnder i'r cenhedloedd.

² Fydd e ddim yn gweiddi a chodi ei lais,

nac yn gadael i neb glywed ei lais ar y strydoedd.

³ Fydd e ddim yn torri brwynen fregus

nac yn diffodd llin sy'n mygu.

Bydd e'n dangos y ffordd iawn i ni.

⁴ Fydd e ddim yn methu nac yn anobeithio

nes iddo sefydlu'r ffordd iawn ar y ddaear.

Mae'r ynysoedd yn disgwyl am ei ddysgeidiaeth.”

⁶ “Fi ydy'r ARGLWYDD,

dw i wedi dy alw i wneud beth sy'n iawn,

a gafael yn dy law.

Dw i'n gofalu amdanat ti,

ac yn dy benodi'n ganolwr fy ymrwymiad i bobl,

ac yn olau i genhedloedd –

⁷ i agor llygaid y dall,

rhyddhau carcharorion o'u celloedd,

a'r rhai sy'n byw yn y tywyllwch o'r carchar.

⁸ Fi ydy'r ARGLWYDD, dyna fy enw i.

Dw i ddim yn rhannu fy ysblander gyda neb arall,

na rhoi'r clod dw i'n ei haeddu i ddelwau.

⁹ Mae'r pethau cyntaf ddwedais wedi dod yn wir,

a nawr dw i'n cyhoeddi pethau newydd.

Dw i'n gadael i chi glywed amdanyn nhw

cyn iddyn nhw ddechrau digwydd.”

Canu cân o fawl i'r ARGLWYDD

¹⁰ Canwch gân newydd i'r ARGLWYDD,

canwch ei glod o ben draw'r byd –

chi sy'n hwylio ar y môr, a'r holl greaduriaid sydd ynddo,

a chi sy'n byw ar yr ynysoedd!

¹¹ Boed i'r anialwch a'i drefi godi eu lleisiau,

a'r pentrefi lle mae crwydriaid Cedar yn byw.

Canwch yn llawen, chi sy'n byw yn Sela,

a gweiddi'n uchel o ben y mynyddoedd.

¹² Boed iddyn nhw roi clod i'r ARGLWYDD,

a dweud am ei ysblander ar yr ynysoedd.

¹³ Mae'r ARGLWYDD yn mynd allan fel milwr

ar dân ac yn frwd i ymladd yn y rhyfel.

Mae e'n gweiddi – yn wir, mae e'n rhuo

wrth ymosod ar ei elynion.

Duw yn addo helpu ei bobl

¹⁴ “Dw i wedi bod yn ddistaw yn rhy hir –

wedi cadw'n dawel, a dal fy hun yn ôl.

Ond nawr, fel gwraig yn cael plentyn,

dw i'n sgrechian a gwingo a griddfan.

¹⁵ Dw i'n mynd i ddifetha'r bryniau a'r mynyddoedd,

a gwneud i bob tyfiant wywo.

Dw i'n mynd i wneud yr afonydd yn sych,

a sychu'r pyllau dŵr hefyd.

¹⁶ Dw i'n mynd i arwain y rhai sy'n ddall

ar hyd ffordd sy'n newydd,

a gwneud iddyn nhw gerdded

ar hyd llwybrau sy'n ddieithr iddyn nhw.

Bydda i'n gwneud y tywyllwch yn olau o'u blaen

ac yn gwneud y tir anwastad yn llyfn.

Dyma dw i'n addo ei wneud –

a dw i'n cadw fy ngair.

Methiant Israel i wrando ac i weld

¹⁷ Bydd y rhai sy'n trystio eilunod

yn cael eu gyrru'n ôl a'u cywilyddio,

sef y rhai sy'n dweud wrth ddelwau metel,

‘Chi ydy'n duwiau ni!’”

¹⁸ Gwrandwch, chi'r rhai byddar;

ac edrychwch, chi sy'n ddall!

¹⁹ Pwy sy'n ddall fel fy ngwas,

neu'n fyddar fel y negesydd dw i'n ei anfon?

Pwy sy'n ddall fel yr un dw i wedi ymrwymo iddo?

Pwy sy'n ddall fel gwas yr ARGLWYDD?

²⁰ Er dy fod yn gweld llawer, ti ddim yn ystyried;

er bod gen ti glustiau, ti ddim yn gwrando.

²¹ Roedd yr ARGLWYDD wedi'i blesio ei fod yn gyfiawn,

a'i fod yn gwneud yn fawr o'r gyfraith, ac yn ei chadw.

²² Ond mae'r bobl hyn wedi colli popeth:

maen nhw i gyd wedi'u dal mewn tyllau,

a'u carcharu mewn celloedd.

Maen nhw'n ysglyfaeth, a does neb i'w hachub;

maen nhw'n ysbail, a does neb yn dweud, “Rho nhw'n ôl!”

²³ Pwy sy'n barod i wrando ar hyn?

Gwrandwch yn astud o hyn ymlaen!

²⁴ Pwy adawodd i Jacob gael ei ysbeilio,

a rhoi Israel i'r lladron?

Yr ARGLWYDD, wrth gwrs –

yr un wnaethon nhw bechu yn ei erbyn!

Doedden nhw ddim am fyw fel roedd e eisiau,

na bod yn ufudd i'w ddysgeidiaeth.

²⁵ Felly dyma fe'n tywallt ei lid arnyn nhw,

a thrais rhyfel.

Roedd y fflamau o'u cwmpas ym mhobman,

ond wnaethon nhw ddim dysgu'r wers.

Cawson nhw eu llosgi,

ond gymron nhw ddim sylw.

I'r pen