Nehemeia

NEHEMEIA 9

Y bobl yn cyffesu eu pechodau

⁶ Ti ydy'r ARGLWYDD, a dim ond ti.

Ti wnaeth greu yr awyr, y gofod a'r holl sêr;

y ddaear a phopeth sydd arni,

a'r moroedd a phopeth sydd ynddynt.

Ti sydd yn cynnal y cwbl,

ac mae tyrfa'r nefoedd yn plygu o dy flaen di.

⁷ Ti ydy'r ARGLWYDD Dduw wnaeth ddewis Abram,

a'i arwain allan o Ur yn Babilonia,

a rhoi'r enw Abraham iddo.

⁸ Pan welaist ei fod yn ffyddlon

dyma ti'n ymrwymo gydag e

i roi gwlad Canaan i'w ddisgynyddion –

tir yr Hethiaid a'r Amoriaid,

y Peresiaid, y Jebwsiaid a'r Girgasiaid.

A dyma ti'n cadw dy air,

am dy fod ti'n gwneud beth sy'n iawn.

⁹ Gwelaist ein hynafiaid yn dioddef yn yr Aifft,

a chlywaist nhw'n gweiddi am help wrth y Môr Coch. ^Ref

¹⁰ Yna gwnest wyrthiau rhyfeddol i daro'r Pharo

a'i swyddogion, a phobl y wlad, am fod mor greulon.

Ti'n enwog am y pethau yma hyd heddiw.

¹¹ Dyma ti'n hollti'r môr o'u blaenau nhw,

iddyn nhw gerdded drwy'r môr ar dir sych!

Yna dyma ti'n taflu'r rhai oedd yn ceisio'u dal i'r dŵr dwfn,

a dyma nhw'n suddo fel carreg dan y tonnau mawr.

¹² Ti wnaeth arwain dy bobl gyda cholofn o niwl yn y dydd,

a cholofn o dân i oleuo'r ffordd yn y nos.

¹³ Dyma ti'n dod i lawr ar Fynydd Sinai,

a siarad gyda nhw o'r nefoedd.

Rhoddaist ganllawiau teg, dysgeidiaeth wir,

rheolau a gorchmynion da.

¹⁴ Eu dysgu nhw fod y Saboth yn gysegredig,

a chael Moses i ddysgu

dy orchmynion, dy reolau a'th ddysgeidiaeth iddyn nhw.

¹⁵ Rhoist fara o'r nefoedd iddyn nhw pan oedden nhw eisiau bwyd;

a dod â dŵr o'r graig pan oedden nhw'n sychedig.

Yna dwedaist wrthyn nhw am fynd i gymryd y tir

roeddet ti wedi addo ei roi iddyn nhw.

¹⁶ Ond roedd ein hynafiaid yn falch ac ystyfnig,

a wnaethon nhw ddim gwrando ar dy orchmynion di.

¹⁷ Gwrthodon nhw wrando, ac anghofio'r gwyrthiau

roeddet ti wedi'u gwneud yn eu plith nhw.

Dyma nhw'n gwrthryfela, a dewis arweinydd

i'w harwain nhw yn ôl i'r Aifft.

Ond rwyt ti'n Dduw sydd yn maddau,

rwyt ti mor garedig a thrugarog,

mor amyneddgar ac mor anhygoel o hael!^Croes

Wnest ti ddim hyd yn oed troi cefn arnyn nhw

¹⁸ pan wnaethon nhw eilun metel ar siâp tarw ifanc

a honni, ‘Dyma'r duw ddaeth â chi allan o'r Aifft!’

neu pan oedden nhw'n cablu yn ofnadwy.

¹⁹ Am dy fod ti mor drugarog,

wnest ti ddim troi cefn arnyn nhw yn yr anialwch.

Roedd y golofn o niwl yn dal i'w harwain yn y dydd,

a'r golofn dân yn dal i oleuo'r ffordd iddyn nhw yn y nos.

²⁰ Dyma ti'n rhoi dy ysbryd da i'w dysgu nhw.

Wnest ti ddim stopio rhoi manna iddyn nhw i'w fwyta,

a dal i roi dŵr i dorri eu syched.

²¹ Dyma ti'n eu cynnal nhw am bedwar deg mlynedd.

Er eu bod yn yr anialwch, doedden nhw'n brin o ddim;

wnaeth eu dillad ddim treulio, a'u traed ddim chwyddo.^Croes

²² Yna dyma ti'n rhoi teyrnasoedd a phobloedd iddyn nhw,

a rhannu pob cornel o'r tir rhyngddyn nhw.

Dyma nhw'n meddiannu tir Sihon, brenin Cheshbon,

a thir Og, brenin Bashan.

²³ Dyma ti'n rhoi cymaint o ddisgynyddion iddyn nhw

ag sydd o sêr yn yr awyr.

A dod â nhw i'r tir roeddet ti wedi dweud

wrth eu tadau eu bod i'w feddiannu.

²⁴ A dyma'r disgynyddion yn mynd i mewn a'i gymryd.

Ti wnaeth goncro'r Canaaneaid oedd yn byw yn y wlad.

Ti wnaeth roi'r fuddugoliaeth iddyn nhw –

iddyn nhw wneud fel y mynnan nhw â'r bobl a'u brenhinoedd.

²⁵ Dyma nhw'n concro trefi caerog

a chymryd tir ffrwythlon.

Meddiannu tai yn llawn o bethau da,

pydewau wedi'u cloddio, gwinllannoedd,

gerddi olewydd, a digonedd o goed ffrwythau.

Cafodd pawb ddigon i'w fwyta, a phesgi;

roedden nhw'n byw'n fras ar dy holl ddaioni.

²⁶ Ond dyma nhw'n dechrau bod yn anufudd

a gwrthryfela yn dy erbyn.

Troi cefn ar dy Gyfraith a lladd dy broffwydi

fu'n eu siarsio i droi'n ôl atat ti

– roedden nhw'n cablu yn ofnadwy.

²⁷ Felly dyma ti'n gadael i'w gelynion

eu gorchfygu a'u gorthrymu.

Ond dyma nhw'n gweiddi am dy help

o ganol eu trafferthion,

a dyma ti'n gwrando o'r nefoedd.

Am dy fod ti mor barod i dosturio,

dyma ti'n anfon rhai i'w hachub o afael eu gelynion.

²⁸ Ond yna, pan oedden nhw'n gyfforddus eto,

dyma nhw'n mynd yn ôl i'w ffyrdd drwg.

Felly dyma ti'n gadael i'w gelynion

gael y llaw uchaf arnyn nhw.

Wedyn bydden nhw'n gweiddi am dy help di eto,

a byddet tithau'n gwrando o'r nefoedd

ac yn eu hachub nhw dro ar ôl tro

am dy fod mor drugarog.

²⁹ Yna roeddet ti'n eu siarsio i droi'n ôl at dy Gyfraith di,

ond roedden nhw'n falch ac yn gwrthod gwrando ar dy orchmynion.

Dyma nhw'n gwrthod dy ganllawiau –

y rhai sy'n rhoi bywyd i'r sawl sy'n ufudd iddyn nhw.

Aethon nhw'n fwy a mwy ystyfnig;

a gwrthryfela yn lle bod yn ufudd.

³⁰ Buost mor amyneddgar hefo nhw, am flynyddoedd lawer.

Buodd dy Ysbryd yn eu siarsio drwy'r proffwydi.

Ond doedden nhw ddim am wrando,

felly dyma ti'n gadael i bobloedd gwledydd eraill eu gorchfygu.

³¹ Ac eto, am dy fod ti mor drugarog,

wnest ti ddim cael gwared â nhw yn llwyr;

wnest ti ddim troi dy gefn arnyn nhw.

Rwyt ti mor garedig a thrugarog!

³² Felly, o ein Duw – y Duw mawr, pwerus, rhyfeddol,

sy'n cadw dy ymrwymiad ac sydd mor hael –

dŷn ni wedi dioddef caledi ers dyddiau brenhinoedd Asyria

(ni y bobl, ein brenhinoedd, arweinwyr, offeiriaid, proffwydi, a'n hynafiaid);

paid meddwl mai peth bach ydy hyn.

³³ Roeddet ti'n iawn yn gadael i'r cwbl ddigwydd i ni.

Rwyt ti wedi bod yn ffyddlon; ni sydd wedi bod ar fai.

³⁴ Wnaeth ein brenhinoedd a'n harweinwyr,

ein hoffeiriaid a'n hynafiaid,

ddim cadw dy gyfraith, dy ganllawiau a'th orchmynion.

³⁵ Wnaethon nhw ddim dy wasanaethu di

na throi cefn ar eu ffyrdd drwg,

hyd yn oed pan oedd popeth ganddyn nhw:

teyrnas, dy ddaioni rhyfeddol tuag atyn nhw,

a'r tir da a ffrwythlon wnest ti ei roi iddyn nhw.

³⁶ A dyma ni, heddiw, yn gaethweision

yn y tir ffrwythlon wnest ti ei roi i'n hynafiaid!

Ydyn, dŷn ni'n gaethweision yma!

³⁷ Mae'r holl gnydau sy'n tyfu yma

yn mynd i'r brenhinoedd rwyt ti wedi'u rhoi i'n rheoli,

o achos ein pechodau.

Maen nhw'n ein rheoli ni a'n hanifeiliaid,

ac yn gwneud fel y mynnan nhw!

Mae hi'n galed arnon ni!

Y bobl yn addo bod yn ffyddlon

I'r pen