Diarhebion

Pennod 8

Doethineb yn galw

¹ Mae doethineb yn galw,

a synnwyr cyffredin yn codi ei llais.

² Mae hi'n sefyll ar fannau uchaf y dref,

wrth ymyl y croesffyrdd,

³ ac wrth ymyl giatiau'r ddinas.

Mae hi'n gweiddi wrth y fynedfa,

⁴ “Dw i'n galw arnoch chi i gyd, bobl!

Dw i'n galw ar y ddynoliaeth gyfan.

⁵ Chi rai gwirion, dysgwch sut mae bod yn graff;

chi bobl ddwl, dysgwch chithau rywbeth.

⁶ Gwrandwch, achos mae gen i bethau gwych i'w dweud;

dw i am ddweud beth sy'n iawn wrthoch chi.

⁷ Dw i bob amser yn dweud y gwir;

mae'n gas gen i gelwydd.

⁸ Mae pob gair dw i'n ddweud yn iawn,

does dim twyll, dim celwydd.

⁹ Mae'r peth yn amlwg i unrhyw un sy'n gall,

ac mae unrhyw un craff yn gweld eu bod yn iawn.

¹⁰ Cymer beth dw i'n ei ddysgu, mae'n well nag arian;

ac mae'r arweiniad dw i'n ei roi yn well na'r aur gorau.

¹¹ Ydy, mae doethineb yn well na gemau gwerthfawr;

does dim byd tebyg iddi.

¹² “Dw i, Doethineb, yn byw gyda synnwyr cyffredin;

fi sy'n rhoi cyfeiriad i bobl.

¹³ Mae parchu'r ARGLWYDD yn golygu casáu'r drwg.

Dw i'n casáu balchder snobyddlyd,

pob ymddygiad drwg a thwyll.

¹⁴ Dw i'n rhoi cyngor doeth,

cyfeiriad clir a hyder.

¹⁵ Fi sy'n rhoi'r gallu i frenhinoedd deyrnasu,

ac i lywodraethwyr lunio cyfreithiau cyfiawn.

¹⁶ Dw i'n galluogi arweinwyr i reoli,

a pobl fawr a barnwyr i wneud y peth iawn.

¹⁷ Dw i'n caru'r rhai sy'n fy ngharu i,

ac mae'r rhai sy'n chwilio amdana i yn fy nghael.

¹⁸ Dw i'n rhoi cyfoeth ac anrhydedd i bobl,

cyfoeth sy'n para, a thegwch.

¹⁹ Mae fy ffrwyth i yn well nag aur, ie, aur coeth,

a'r cynnyrch sydd gen i yn well na'r arian gorau.

²⁰ Dw i'n dangos y ffordd i fyw'n gyfiawn,

a gwneud beth sy'n iawn ac yn deg.

²¹ Dw i'n rhoi etifeddiaeth gyfoethog i'r rhai sy'n fy ngharu;

ac yn llenwi eu trysordai nhw.

²² “Roedd yr ARGLWYDD wedi fy ngeni i

cyn iddo wneud dim byd arall.

²³ Ces fy apwyntio yn bell, bell yn ôl,

ar y dechrau cyntaf, cyn i'r ddaear fodoli.

²⁴ Doedd y moroedd ddim yno pan gyrhaeddais i,

a doedd dim ffynhonnau yn llawn dŵr.

²⁵ Doedd y mynyddoedd ddim wedi eu gosod yn eu lle,

a doedd y bryniau ddim yn bodoli.

²⁶ Doedd y ddaear a chefn gwlad ddim yna,

na hyd yn oed y talpiau cyntaf o bridd.

²⁷ Roeddwn i yno pan roddodd Duw y bydysawd yn ei le;

a phan farciodd y gorwel ar wyneb y moroedd.

²⁸ Pan roddodd y cymylau yn yr awyr,

a pan wnaeth i'r ffynhonnau ddechrau tasgu dŵr.

²⁹ Pan osododd ffiniau i'r môr,

fel bod y dŵr ddim yn anufudd iddo;

a pan osododd sylfeini'r ddaear.

³⁰ Roeddwn i yno fel crefftwr,

yn rhoi pleser pur iddo bob dydd,

wrth ddawnsio a dathlu'n ddi-stop o'i flaen.

³¹ Roeddwn i'n dawnsio ar wyneb y ddaear,

ac roedd y ddynoliaeth yn rhoi pleser pur i mi.

³² Nawr, blant, gwrandwch arna i;

Mae'r rhai sy'n gwneud beth dw i'n ddweud mor hapus.

³³ Gwrandwch ar beth dw i'n ddweud a byddwch ddoeth;

peidiwch troi cefn arno.

³⁴ Mae'r rhai sy'n gwrando arna i yn derbyn y fath fendith,

maen nhw'n gwylio amdana i wrth y drws bob dydd,

yn disgwyl i mi ddod allan.

³⁵ Mae'r rhai sy'n chwilio amdana i yn cael bywyd;

mae'r ARGLWYDD yn dda atyn nhw.

³⁶ Ond mae'r rhai sy'n pasio heibio i mi yn gwneud niwed i'w hunain;

mae pawb sy'n fy nghasáu i yn caru marwolaeth.”

I'r pen