Salmau

Salm 39

Mae bywyd mor fyr

¹ Dyma fi'n penderfynu, “Dw i'n mynd i wylio fy hun

a pheidio dweud dim byd i bechu.

Dw i'n mynd i gau fy ngheg

tra dw i yng nghwmni pobl ddrwg.”

² Roeddwn i'n hollol dawel,

yn brathu fy nhafod a dweud dim.

Ond roeddwn i'n troi'n fwy a mwy rhwystredig.

³ Roedd y tensiwn yno i yn mynd o ddrwg i waeth.

Roeddwn i'n methu ymatal.

A dyma fi'n dweud:

⁴ “O ARGLWYDD, beth ydy'r pwynt?

faint o amser sydd gen i ar ôl?

Bydda i wedi mynd mewn dim o amser!

⁵ Ti wedi gwneud bywyd mor fyr.

Dydy oes rhywun yn ddim byd yn dy olwg di.

Mae bywyd y cryfaf yn mynd heibio fel tarth!”

Saib

⁶ Mae pobl yn pasio trwy fywyd fel cysgodion.

Maen nhw'n casglu cyfoeth iddyn nhw eu hunain,

heb wybod pwy fydd yn ei gymryd yn y diwedd.

⁷ Beth alla i bwyso arno, felly, O ARGLWYDD?

Ti dy hun ydy fy unig obaith i!

⁸ Achub fi rhag canlyniadau fy ngwrthryfel.

Paid gadael i ffyliaid wneud hwyl ar fy mhen.

⁹ Dw i'n fud, ac yn methu dweud dim

o achos beth rwyt ti wedi ei wneud.

¹⁰ Plîs paid dal ati i'm taro!

Dw i wedi cael fy nghuro i farwolaeth bron!

¹¹ Ti'n disgyblu pobl mor llym am eu pechodau,

er mwyn i'r ysfa i bechu ddiflannu

fel gwyfyn yn colli ei nerth.

Ydy, mae bywyd pawb fel tarth!

Saib

¹² Clyw fy ngweddi, O ARGLWYDD.

Gwranda arna i'n gweiddi am help;

paid diystyru fy nagrau!

Dw i fel ffoadur, yn dibynnu arnat ti.

Fel fy hynafiaid dw i angen dy help.

¹³ Stopia syllu mor ddig arna i.

Gad i mi fod yn hapus unwaith eto,

cyn i mi farw a pheidio â bod.

I'r pen