Job

JOB 17

Anobaith Job

¹ Dw i wedi torri fy nghalon,

mae fy nyddiau'n diffodd;

dim ond y bedd sydd o'm blaen.

² Mae pawb o'm cwmpas yn gwawdio,

mae fy llygaid yn gorfod diodde'u pryfocio.

³ Cynnig dy hun yn fechnïydd drosto i!

Pwy arall sy'n fodlon gwarantu ar fy rhan?

⁴ Ti wedi dallu'r rhain; dŷn nhw ddim yn deall,

felly fyddan nhw ddim yn llwyddo.

⁵ Maen nhw fel dyn yn cynnig gwledd i'w ffrindiau

tra mae ei blant ei hun yn llwgu.

⁶ Dw i wedi cael fy ngwneud yn destun sbort i'r bobl;

maen nhw'n poeri yn fy wyneb.

⁷ Mae fy llygaid yn pylu oherwydd y gofid,

a'm corff i gyd yn ddim ond cysgod.

⁸ Mae pobl dda yn methu credu'r peth,

a'r un heb fai yn cael ei gythruddo gan yr annuwiol.

⁹ Mae'r rhai cyfiawn yn cadw eu hunain yn bur,

a'r rhai glân eu dwylo yn mynd o nerth i nerth.

¹⁰ Felly dewch yn eich blaen i ymosod arna i eto!

Does dim dyn doeth i'w gael yn eich plith chi!

¹¹ Mae fy mywyd ar ben,

a'm cynlluniau wedi'u chwalu –

pethau oeddwn i wir eisiau eu gwneud.

¹² Mae'r ffrindiau yma'n dweud fod nos yn ddydd!

‘Mae'n olau!’ medden nhw, a hithau'n hollol dywyll!

¹³ Dw i'n edrych ymlaen at gartrefu yn y bedd,

a gwneud fy ngwely yn y tywyllwch;

¹⁴ Dw i'n dweud wrth y bedd, ‘Fy nhad i wyt ti,’

ac wrth y cynrhon, ‘Fy mam!’, ‘Fy chwaer!’ –

¹⁵ Felly, ble mae fy ngobaith i?

Oes rhywun yn gweld unrhyw obaith i mi?

¹⁶ Fydd gobaith yn mynd gyda mi drwy giatiau marwolaeth?

Fyddwn ni'n mynd i lawr gyda'n gilydd i'r pridd?”

I'r pen