Job

JOB 39

¹ Wyt ti'n gwybod pryd mae geifr mynydd yn cael eu geni?

Wyt ti wedi gwylio'r ceirw yn esgor ar rai bach?

² Wyt ti wedi cyfri'r misoedd tra maen nhw'n disgwyl?

Wyt ti'n gwybod pryd yn union maen nhw'n geni rhai bach,

³ yn crymu wrth roi genedigaeth,

ac yn bwrw eu brych?

⁴ Mae'r rhai bach yn tyfu'n iach, allan yng nghefn gwlad;

yna'n gadael y fam, a byth yn dod yn ôl.

⁵ Pwy wnaeth ollwng yr asyn gwyllt,

a datod ei ffrwyn iddo fynd yn rhydd?

⁶ Rhoi'r anialwch yn gartref iddo,

a'r tir diffaith yn lle iddo fyw.

⁷ Mae'n gwawdio twrw'r dre,

ac yn fyddar i floedd unrhyw feistr.

⁸ Mae'n crwydro'r mynyddoedd am borfa,

yn chwilio am laswellt i'w fwyta.

⁹ Fyddai'r ych gwyllt yn fodlon gweithio i ti,

ac aros dros nos wrth gafn bwydo?

¹⁰ Alli di ei gadw yn y gŵys gyda rhaff?

Fydd e'n dy ddilyn ac yn trin y tir?

¹¹ Alli di ddibynnu arno gan ei fod mor gryf,

a gadael iddo wneud dy waith caled yn dy le?

¹² Fyddet ti'n disgwyl iddo i ddod yn ôl

a chasglu dy rawn i'r llawr dyrnu?

¹³ Mae adenydd yr estrys yn ysgwyd yn llawen;

ond does ganddi ddim plu i hedfan fel y garan!

¹⁴ Mae hi'n dodwy ei hwyau ar lawr,

ac yn eu gadael i gynhesu ar y tywod,

¹⁵ heb feddwl y gallen nhw gael eu sathru,

ac y gallai anifail gwyllt eu malu dan draed.

¹⁶ Mae'n trin ei chywion yn greulon,

fel petaen nhw ddim yn perthyn iddi;

dydy hi'n poeni dim y gallai ei llafur fod yn ofer.

¹⁷ Gadawodd Duw hi heb ddoethineb,

roddodd e ddim mymryn o ddeall iddi.

¹⁸ Ond pan mae'n codi a dechrau rhedeg,

mae'n chwerthin am ben y ceffyl a'i farchog!

¹⁹ Ai ti sy'n rhoi cryfder i geffyl?

Ai ti wisgodd ei wddf â'r mwng?

²⁰ Ai ti sy'n gwneud iddo neidio fel y locust,

a chreu dychryn wrth weryru?

²¹ Mae'n curo llawr y dyffryn â'i garnau,

ac yn rhuthro'n frwd i'r frwydr.

²² Does ganddo ddim ofn; does dim yn ei ddychryn;

dydy e ddim yn cilio oddi wrth y cleddyf.

²³ Mae llond cawell o saethau'n chwyrlïo heibio iddo,

a'r waywffon a'r cleddyf yn fflachio.

²⁴ Mae'n llawn cynnwrf, ac yn carlamu'n wyllt;

mae'n methu aros yn llonydd pan mae'r corn hwrdd ^Ref yn seinio.

²⁵ Mae'n synhwyro'r frwydr o bell;

mae'n gweryru wrth glywed y corn hwrdd,

a gwaedd swyddogion yn bloeddio gorchmynion.

²⁶ Ai dy ddoethineb di sy'n gwneud i'r hebog hedfan,

a lledu ei adenydd i droi tua'r de?

²⁷ Ai dy orchymyn di sy'n gwneud i'r fwltur hofran,

a gosod ei nyth ar y creigiau uchel?

²⁸ Mae'n byw ar y graig, lle mae'n treulio'r nos;

mae'r clogwyn yn gaer ddiogel iddo.

²⁹ Oddi yno mae'n chwilio am fwyd,

ac yn syllu arno o bell;

³⁰ bydd ei gywion yn llowcio gwaed.

Ble mae corff marw, mae'r fwltur yno.”

I'r pen