Job

JOB 4

Y cylch cyntaf o ddadleuon

(Job 4:1—14:22)

Ymateb Eliffas: mae'r dieuog yn llwyddo

² “Wnei di faddau i mi os gwna i fentro dweud gair?

Mae'n anodd peidio dweud rhywbeth!

³ Meddylia gymaint o bobl wnest ti eu dysgu,

a'r holl rai gwan wnest ti eu hannog a'u helpu.

⁴ Roedd dy eiriau yn cynnal y rhai oedd yn baglu,

ac yn cryfhau'r rhai oedd yn simsanu.

⁵ Ond nawr, mae wedi digwydd i ti,

a fedri di ddim godde'r peth;

mae drwg wedi dy daro,

a dyma ti'n anobeithio!

⁶ Ydy dy grefydd ddim yn dy gynnal?

Ydy dy fywyd da ddim yn rhoi gobaith i ti?

⁷ Meddylia am eiliad, gafodd rhywun dieuog ei ddifa erioed?

Ble cafodd y rhai sy'n byw'n iawn eu difa'n llwyr?

⁸ Fel yma dw i'n ei gweld hi: y rhai sy'n aredig drygioni

ac yn hau helynt sy'n medi cynhaeaf hynny!

⁹ Mae Duw yn chwythu arnyn nhw,

ac maen nhw'n cael eu difa;

maen nhw'n diflannu gydag anadl ei ffroenau.

¹⁰ Maen nhw fel y llew yn rhuo, a'i rai bach yn cwyno,

pan mae dannedd y llewod ifanc wedi'u torri.

¹¹ Heb ysglyfaeth mae'r llew cryf yn marw,

a chenawon y llewes yn mynd ar wasgar.

Gweledigaeth Eliffas

¹² Ces neges yn dawel o'r dirgel,

dim ond sibrydiad bach a glywais.

¹³ Yng nghanol breuddwydion dryslyd y nos,

pan mae pobl yn cysgu'n drwm.

¹⁴ Rôn i wedi dychryn, ac yn crynu trwof;

roedd fel ias drwy fy esgyrn i gyd!

¹⁵ Teimlais awel yn pasio heibio i'm hwyneb,

a gwnaeth i flew fy nghorff sefyll.

¹⁶ Roedd siâp rhywun yn sefyll o'm blaen,

ond doeddwn i ddim yn ei nabod.

Tawelwch, ac yna clywais ei lais yn sibrwd:

¹⁷ ‘Ydy person dynol yn fwy cyfiawn na Duw?

Ydy pobl yn fwy pur na'r Un wnaeth nhw?

¹⁸ Os ydy Duw ddim yn trystio ei weision,

ac yn cyhuddo'i angylion o fod yn ffôl,

¹⁹ pa obaith sydd i'r rhai sy'n byw mewn corff o bridd,

ac yn tarddu o'r llwch –

y rhai y gellir eu gwasgu fel gwyfyn!

²⁰ Gallan nhw gael eu sathru'n farw,

unrhyw bryd rhwng gwawr a machlud,

a'u difa'n llwyr am byth, heb neb yn cymryd sylw.

²¹ Mae rhaffau eu pebyll daearol yn cael eu codi,

ac maen nhw'n marw mewn anwybodaeth.’

I'r pen