Hon ydy’r salm hiraf a mwyaf cymhleth ei phatrwm. Mae’n rhannu yn 22 adran o wyth adnod yr un, ac mae pob adran yn dechrau gyda llythyren olynol yr wyddor h.y. mae yna fframwaith Acrostig iddi. Ond hefyd mae pob adnod o fewn pob adran yn dechrau gyda’r un llythyren.
Mae’r salmydd yn canmol y Gyfraith. Mae’n dangos brwdfrydedd a dyfalbarhad wrth ymgolli’n llwyr yn y dasg o geisio deall cyfraith Dduw. Mae am i ddysgeidiaeth Duw reoli ei fywyd a’i ymddygiad, ac mae’n cyffesu mai dyna sy’n rhoi gobaith, heddwch a bywyd iddo.
Aleff (adn.1-8) – Mae’n son am y fendith sydd i’r bobl hynny sy’n ffyddlon i Dduw, yn ei geisio ac yn byw iddo. Mae’r salmydd yn dweud ei fod o am fyw felly.
Bet (adn.9-16) – yr unig ffordd y gall rhywun ifanc fyw bywyd glân ydy trwy fod yn ffyddlon i neges Duw yn ei Air, ac mae’r salmydd yn dweud mai dyma mae o am ei wneud.
Gimel (adn.17-24) – Mae’n gofyn i Dduw ei helpu i ddeall neges Duw a bod yn ufudd iddo.
Dalet (adn.25-32) – mae’n gofyn eto am help Duw ac yn cydnabod ei fod yn methu yn ei nerth ei hun.
He (adn.33-40) – Mae am i Dduw ei hun ei ddysgu a’i arwain a’i gadw ar y llwybr iawn.
Faf (adn.41-48) – Mae’n galw ar Dduw i drugarhau wrtho a’i achub. Mae am bwyso yn unig ar addewidion Duw a sefyll ar y sicrwydd yna heb gywilydd (cf.2 Timotheus 1:12)
Tsayin (adn.49-56) – Mae’n cael ei watwar ond mae’n dal ei afael yn addewidion Duw. Mae’r gwrthwynebiad yn ei ddychryn weithiau ond mae deddfau Duw yn gysur, yn llawenydd ac yn gadernid.
Chet (adn.57-64) – mae’n ymbil am drugaredd Duw yn wyneb y rhai sy’n ei wrthwynebu. Mae’n glynu wrth Dduw a’i orchmynion, a’i frodyr a’i chwiorydd yn y ffydd.
Tet (adn.65-72) – Mae’n son am ddaioni Duw tuag ato a’i awydd o’i hun i ddeall, i gredu ac i ufuddhau. Mae’n cyffesu ei fod wedi mynd ar gyfeiliorn ond fod Duw wedi ei arwain yn ôl.
Iod (adn.73-80) – Mae’n cyffesu mai Duw wnaeth ei greu, ac mae’n hiraethu am fod yn ffyddlon iddo. Mae ei brofiadau a’i ffydd yn peri llawenydd i gredinwyr eraill.
Caff (adn.81-88) – Mae’n dweud ei fod yn teimlo’n gwbl ddiymadferth. Mae gwrthwynebwyr yn ei erlid. Mae ar fin anobeithio. All o wneud dim ond disgwyl wrth Dduw.
Lamed (adn.89-96) – Mae geiriau’r ARGLWYDD yn hollol sicr. Onibai fod y salmydd yn trystio beth mae Duw’n ei ddweud byddai wedi anobeithio’n llwyr.
Mem (adn.97-104) – mae’n dweud ei fod yn myfyrio ar neges Duw bob dydd, a bod hynny’n ei wneud yn ddoethach na’i elynion.
Nwn (adn.105-112) – Mae wedi ymroi’n llwyr i ddeall neges Duw ac eto mae’n dioddef. Mae’n galw ar Dduw i gymryd sylw ohono a’i ddysgu yn ei ffyrdd. Er gwaetha’r gwrthwynebiad mae wedi rhoi ei fryd ar fod yn ffyddlon.
Samech (adn.113-120) – Duw sy’n ei amddiffyn, a geiriau Duw sy’n rhoi gobaith iddo. Mae’n benderfynol o gadw gorchmynion Duw.
Ain (adn.121-128) – Mae’n galw ar Dduw i ymyrryd yn y sefyllfa, am ei fod yn teimlo fod ei ffydd yn pallu. Mae’n galw ar Dduw i ddelio gyda’r bobl sy’n ei ormesu.
Pe (adn.129-136) – Mae’n tystio fod deddfau Duw yn rhyfeddol ac yn goleuo materion. Mae eisiau i Dduw ei arwain, ei achub a’i ddysgu. Mae gweld fod pobl ddim yn ufudd i’r ARGLWYDD yn torri ei galon.
Tsadi (adn.137-144) – Mae’r salmydd yn tystio fod Duw yn gyfiawn. Mae’n gweld ei hun yn ddim, ac yn gwbl siwr mai Duw ydy ei unig obaith.
Coff (adn.145-152) – Mae’n gweiddi ar i Dduw ei achub. Mae’n galw arno o fore gwyn tan nos, ac yn erfyn ar i Dduw wrando, trugarhau a rhoi bywyd iddo.
Resh (adn.153-160) – Yn wyneb yr holl elynion sy’n ymosod arno, Duw ydy ei unig obaith.
Sin (adn.161-168) – Mae’n cael ei erlid, ond drwy’r cwbl mae’n mynnu glynu wrth Dduw a cadw ei orchmynion. Mae ei fywyd fel llyfr agored o flaen Duw – does dim byd yn guddiedig.
Taf (adn.169-176) – Mae am i Dduw wrando ar ei weddi a’i alluogi i ddeall ei neges. Mae’n cydnabod ei fod wedi mynd ar gyfeiliorn ond yn galw ar Dduw i’w arwain yn ôl.